donderdag 9 juni 2016

Wielertoeristen, de goden zijn verrezen.

Wielertoeristen,

In de winter zie je ze niet, dan zitten ze met de sloffen aan achter de buis.
Bij de eerste zonnestralen komen ze uit hun winterslaap. De fiets wordt nagezien, nieuwe blitse pakjes al dan niet met schreeuwerige reclame op worden aangetrokken. Deze spannen nog na een hamsterende winterslaap maar ze zijn allen vastberaden om plots sportief te worden.

Ze schieten in hun rennerschoenen en klikken deze vast. De ketting loopt gesmeerd en niets kan ze nog weerhouden.
Wat heb ik een hekel aan het grootste deel van die wielertoeristen. Ze houden zich niet aan regels en denken boven de wet te staan, de straat is hun strijdperk tegen alles wat ze in de weg komt. Ze schieten je voorbij zonder te bellen, snijden je de pas af uit schrik dat ze geen mooie tijd zullen maken door te vertragen. Aan de brug over de vaart en elders negeren ze rood want blijkbaar hebben ze smetvrees van hun remhendels.

In groep zijn het precies alles overheersende mieren. Ze klitten samen en proberen elkaar bij te houden of de loef af te steken. Kom je achter dergelijke groep te rijden met je wagen dan heb je het zeker op je zenuwen. Ze laten het fietspad naast zich liggen en rijden liefst met drie of vier naast elkaar op de rijbaan. bij wegversmallingen tellen nog zwarte of rode pijlborden, hebben ze de rode pijl aan hun zijde dan negeren ze deze zeker waardoor tegenligger op de rem moet staan. Het fietspad naast de wegversmalling blijft eer eenzaam en verlaten bijliggen.
Op het voetpad ben je als voethanger ook niet meer veilig. Best even het hoofd buitensteken als je de woning verlaat. Is er teveel obstructie op de baan dan nemen ze graag het voetpad als alternatieve route. Als voetganger sta je meestal je voorrang af als je dergelijke wielergod ziet aankomen, stoppen doen ze niet graag.

Onder de baan overrompelen ze graag een terras om er het verloren zweet aan te vullen. Maakt niet uit dat ze moeten blazen, geen enkele agent kan deze gladde snelle jongens volgen laat staan ze pakken als ze overal doorheen schieten.

Wielertoeristen zijn ook grammenjagers. Stel dat ze net iets trager zijn door het gewicht van een bel. Bijna op elke rit die ik maak is er wel een wielertoerist die zich ergens tussen wringt, de weg afsnijdt, door het rood vlamt, naast de fietsbaan fietst, ... Om die paar seconden te winnen plaatsen ze geen bel, door hun inspanningen is er blijkbaar ook geen adem genoeg om je even te waarschuwen dat ze langs komen gereden.  Ze recupereren vlug, moeten ze noodgedwongen vertragen vinden ze plots lucht genoeg in de longen om je vlug verwensingen toe te roepen. Ze zijn namelijk gefrustreerd als ze even moeten afremmen.  Al gezien hoe die remmen er uitzien? Ze maken ze steeds kleiner opdat ze minder zouden wegen. De remkracht laat bij velen te wensen over en ze rekenen op hun behendigheid om overal zonder remmen door te schieten en te laveren.
Verlichting, niet van de geest maar wel op de fiets. Ook deze zijn bij velen zoek en minuscuul en belachelijk klein. Gelukkig zijn de pakjes die ze dragen zo schreeuwerig dat ze in het donker meer kans maken om gezien te worden.
Hun fietsen zijn prachtig en goed onderhouden  maar zo incompleet naar veiligheid toe voor de andere weggebruikers.

Beste sportieve wielertoeristen. Hou ook rekening met andere weggebruikers en zorg voor veiligheid zodat je komende winterslaap niet eeuwig zou duren.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten