Vandaag mijn grenzen verlegd tegen mijn ziekte van Parkinson.
Sinds ik mijn Scorpion ligfiets aankocht bouw ik mijn uithouding op en probeer zo de dopamine aanmaak in mijn hersenen te stimuleren. Bovenop mijn twee wekelijkse therapiebeurten in het revalidatie centrum met ergo en kiné om mijn lichaam soepel te houden, kracht op te bouwen, evenwicht te oefenen en de coördinatie tussen mijn lichaamsdelen te stimuleren, fiets ik wat af als aanvulling op dit alles.
Vandaag was ik trots dat ik de eerste duizend kilometer op de teller van de Scorpion heb overschreden. Ik heb ook voor het eerst in mijn leven 80km gefietst op 1 Dag. Ik heb ook mijn lichaamsgewicht die weer wat minder is door deze vele inspanningen. Ik weet niet tot hoever ik mijn lichaam mag uitdagen om mijn hart niet over te belasten. Ik zal dit moeten overleggen met de arts maar denk dat het wel geen kwaad kan, Mijn hart overleefde al 3 hartoperaties dus dit zal er wel nog bij kunnen. Mijn vrienden en Martine Devos beseffen waarschijnlijk niet hoe hard ik hun support waardeer telkens ze naast mij meefietsen. Zonder die support zou het maar een eenzame strijd zijn die uiteindelijk demotiverend zou werken. Wat zou mijn dochter denken moest ze weten waar ik tegen aan het strijden ben en hoeveel moeite ik doe om mijn levenskwaliteiten wat langer leefbaar te houden. Na 7 jaar spookt ze nog steeds rond in mijn dromen al heb ik het in de dag losgelaten.
Alle energie gaat naar deze strijd, daarbuiten blijft er nog weinig over voor andere zaken daar de extra aanmaak van dopamine weer nodig is voor deze strijd. Ik besef nu dat ik in een cirkel ben terecht gekomen waar geen ontsnappen aan is. Hoeveel van deze shit uitdagingen zal ik nog meemaken in mijn leven? Soms vraag ik mij af waarom er geen einde aan komt en ik ook eens normaal kan genieten zonder al die extra moeite. Ik word er echt moe van.
En het was in 2014 dat mijn goede vriend Martin op zoek ging naar een passend alternatief om te gaan fietsen. Als hartpatiënt stelde martin zich voor en al heel erg snel hadden wij een goede klik met elkaar. Martin kocht zijn eerste ligfiets met ondersteuning, juist door de ondersteuning kon hij ook zijn zoon mee nemen. Martin was leergierig en eigenlijk al meteen besmet met het, ligfietsvirus
BeantwoordenVerwijderenWe schreven wat af via facebook of via de mail, martin leerde zich dingen aan die hij vroeger niet voor mogelijk had gehouden. Martin kreeg wederom een hartoperatie en dat was deze keer wel een positieve reactie want mijn vriend voelde zich beter, stopte al met roken en ging meer fietsen en zelfs fietsen herstellen. Alweer een tijd geleden kwam er echter wederom een tegenslag voor mijn beste vriend, de diagnose, parkinson, en daar vecht Martin nu tegen. Samen een juiste fiets samen gesteld, de droomfiets van Martin.
En als ik nu dan zijn verslagen lees, grotere afstanden fietsen, samen met zijn vriendin, samen met vrienden. Samen sta je sterk, ga zo door beste vriend, fiets zo lang je kan, de grenzen die leer je wel. Ben trots op je prestaties en ook op dagen dat het minder gaat kan ik trots zijn op jou, sommige dagen neemt je lichaam de overhand om je te laten rusten.
Bedankt beste vriend, Jij duwde mij de goede weg op waar ik nu fiets. Hopelijk genieten wij allen samen nog van de vele kilometers die onder onze banden wegzoemen, maar kunnen wij ook nog vele fietsprojecten afwerken.
Verwijderen